Την προηγούμενη βδομάδα έγινε κεντρική είδηση το θλιβερό περιστατικό θανάτου του 6χρονου Μεχμεταλή Σεζάλ. Ο μικρός εξαφανίστηκε στις 22/01/2017 το βράδυ και βρέθηκε νεκρός την επόμενη μέρα, πίσω από μια πολυκατοικία, κοντά στο σπίτι του.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, ο θάνατος του προήλθε από στραγγαλισμό, ενώ από τα ευρήματα προέκυψε ότι προηγήθηκε βιασμός του θύματος. Θύτης είναι επίσης ένα παιδί, ένας 15χρονος, που είχε επίσης πέσει θύμα βιασμού. Τα δύο παιδιά ήταν κωφά και εκ των υστέρων προκύπτει ότι δεν είχαν δεχτεί καμιά ειδική εκπαίδευση. Το άτυχο παιδί κατοικούσε στον οικισμό «Αλάν Κουγιού», δέκα λεπτά από την κεντρική πλατεία της πόλης, σε μια παραγκούπολη με άθλιες συνθήκες - ένα από εκείνα τα μέρη που ο κρατικός μηχανισμός και τα ΜΜΕ «ανακαλύπτουν» μόνο όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους περιστατικά.
Στο «Αλάν Κουγιού», οι κάτοικοι προμηθεύονται νερό από μια κεντρική δημοτική βρύση, δεν υπάρχουν τουαλέτες και καμία υποδομή. Ζεστό νερό και αποχετευτικό σύστημα είναι πολυτέλεια στην περιοχή. Η κατάσταση αυτή υπάρχει πολλές δεκαετίες. Η ανεργία θερίζει και αρκετοί κάτοικοι ζουν με τα επιδόματα πρόνοιας, αναπηρίας και πολυτέκνων. Είναι μουσουλμάνοι στην πλειοψηφία τους. Ο αναλφαβητισμός, ο αλκοολισμός, οι παραβατικές συμπεριφορές και οι αρρώστιες είναι η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων.
Το «Αλάν Κουγιού» δυστυχώς δεν είναι ο μοναδικός οικισμός που βρίσκεται σε αυτές τις άθλιες συνθήκες. Αντίστοιχοι οικισμοί-γκέτο, υπάρχουν στην Αλεξανδρούπολη αλλά και στην Ξάνθη. Στο Δροσερό της Ξάνθης πραγματικά οι άνθρωποι είναι αφημένοι στη μοίρα τους, ενώ στον οικισμό του Άβαντα στην Αλεξανδρούπολη οι άνθρωποι πνίγονται κυριολεκτικά μέσα στις λάσπες, αφού δεν υπάρχει καμία υποδομή για την αποτροπή των πλημμυρών.
Τα διάφορα «προγράμματα» που είχαν υπάρξει παλαιότερα δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα. Ενδεικτικό της ρεμούλας που επικρατεί στα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι αυτά τα πέντε τουλάχιστον που έχουν εφαρμοστεί μόνο στον οικισμό του «Αλάν Κουγιού». Τα δύο επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και τα τρία επί Ν.Δ. Το πρώτο άρχισε το 1988 και είχε χρηματοδότηση 3,5 δισεκατομμυρίων δραχμών. Τα προγράμματα αυτά λέγονταν «επαγγελματική κατάρτιση μειονεκτουσών ομάδων». Και διαπιστώνεις μετά από όλα αυτά τα προγράμματα ότι στον οικισμό δεν υπάρχει ούτε ένας επαγγελματίας. Παρόμοιες πρακτικές εφαρμόστηκαν για την αγορά ή την κατασκευή σπιτιού. Χωρίς να ζητείται κανένα συμβόλαιο ή άδεια οικοδομής οι άνθρωποι δικαιούνταν δάνειο 60.000 έως 70.000 ευρώ. Μέχρι να φτάσουν να τα πάρουν τα περισσότερα είχαν φαγωθεί αλλού, και τελικά έπαιρναν 10 με 15 χιλιάδες ευρώ.
Τα μνημόνια έχουν σημάνει ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους. Για την εκπαίδευση, δεν υπάρχει ούτε ένα σχολείο κωφών στην Κομοτηνή. Ενώ στα μειονοτικά σχολεία δεν υπάρχει ούτε ένα τμήμα ένταξης που να παρέχει ειδική εκπαίδευση στα παιδιά με αναπηρίες.
